Wzgórze klasztorne

Widok na wzgórze z pocysterskim zespołem klasztornym. Klasztor pocysterski, fundacji margrabiów brandenburskich, powstawał po 1294 r. Pracowici cystersi pomnażali majątek klasztorny. W 1326 r. Nową Marchię najechał Władysław Łokietek. Zniszczono osady, zapanował głód i zarazy. Klasztor obrabowano i spalono. Cystersi długo odrabiali straty. W 1539 r. margrabia Jan z Kostrzyna zamknął opactwo i wprowadził luteranizm. Klasztor upaństwowiono. Kościół ulegał powolnej dewastacji. Po II wojnie światowej z budynku pozostała ruina. W 1957 r. naprędce go wyremontowano, a zespół stał się siedzibą parafii rzymskokatolickiej. W tym momemcie prowadzona jest próba jego odtworzenia, oparta na rysunkach z XVIII w. Zdecydowano się na rekonstrukcję samego krużganku. Nie odrestaurowano klasztoru do stanu sprzed zniszczeń, ale zadbano o odtworzenie kompozycji.